این چای حاصل زحمت آقای شکرالله شعبانزاده صاحب کارخانهی چای و کشاورزان چایکار آقایان مقصود رستمی، حبیب بابایی و منصور رستمی در همکاری با همدیگهست. این کشاورزها چای رو در ۶۶ هکتار باغ، در منطقهی کوهبیجار لاهیجان در استان گیلان کشت میکنن و برای فراوری به کارخانهی چای آقای شعبانزاده که در همین منطقهست میسپارند.
داستان چای کارخانهای تک خاستگاه یه داستان متفاوت با بقیهی محصولات کشمونه. این محصول حاصل زحمت کارخانهدار و کشاورز با هم دیگهست و نمیشه گفت نقش کی پررنگتره. ما این چای رو به اسم کارخانهدارش نامگذاری کردیم ولی زحمت کشت این چای رو سه کشاورز به اسم های مقصود رستمی،حبیب بابایی و منصور رستمی کشیدن که در ۶۶ هکتار در کوهبیجار لاهیجان، چای رو کشت کردن، باغ با آب بارون آبیاری شده و از کود گیاهی برای تقویتش استفاده کردن. بعد با قیچی بخش با کیفیت چای رو چیدن و سپردن به آقای شعبانزاده.
آقای شکرالله شعبانزااده ۵۴ سالهست و حدود ۱۷ ساله که در صنعت چای مشغول به کاره.پسر بزرگش، محمد در کار چای دستسازه و زودتر از پدرش همکاری با کشمون رو شروع کرده.
آقا شکرالله از کودکی به صنعت چای علاقه داشت و برای خودش دستگاههای خشک کن دستی هم ساخته بود،این علاقه باعث شد تلاش کنه و از دولت امتیاز ساخت کارخانه رو در سال ۸۳ بگیره و خیلی سریع در عرض ۹ ماه دستگاهها رو بسازه و کارخانه رو راه اندازی کنه. این کارخانه ۲۸۰۰ مترمربع مساحت داره و در سه طبقه بخش های مختلف اون برای فراوری و انبار چای در نظر گرفته شده. این کارخانه در اوج فصل برداشت پذیرای ۲۶ تن چایه که برای فراوری به این کارخانه آورده میشه.
آقای شعبانزاده امیدواره که با تغییر شرایط در صنعت چای و تناسب قیمت با کیفیت، شرایط این صنعت بهتر بشه و هر کس چای بهتری تولید کرد بتونه درآمد بهتری کسب کنه.
بخشی از دانش صنعت چای تجربیه که خودش در طی سالها به دست آورده اما یک بخشش هم علمیه که به همین دلیل باید از کارشناسای چای با سابقه استفاده کرد. کارشناس چای این گروه، آقای هوشنگ شعبانزادهست که عمرش رو در کارخانههای چای گذرونده.