بیوگرافی کَبلِی حسین زارعی

کَبلِی حسین نام محلی آقای کربلایی حسین زارعی است. این کشاورز که اهل روستای تَجِن در شهرستان قاینات است، متولد سال 1338 است و نزدیک به 60 سال سن دارد.

 

داستان زندگی کَبلِی حسین زارعی

 

کَبلِی حسین 5 فرزند پسر و 5 نوه دارد. هیچ‌کدام از پسرهای این کشاورز در تجن نیستند: 2 نفرشان در شهر تربت‌حیدریه زندگی می‌کنند، یکی از آن‌ها در شهر خضری است و مشغول رانندگی است، یکی از آن‌ها در فیض‌آباد به کشاورزی مشغول است و پسر آخرش هم در تهران در نانوایی کار می‌کند.

 

این کشاورز در جوانی برای کار به شهرهای مجاور مخصوصاً مشهد می‌رفته است و کارگری (بنایی) می‌کرده است. اما اکنون سال‌هاست که در روستای خود، فقط به کار کشاورزی مشغول است. هنگام برداشت زعفران، پسرهای کَبلِی حسین به روستا می‌آیند و به همراه همسر این کشاورز، به او کمک می‌کنند.

 

 

کَبلِی حسین چند قطعه زمین دارد که در اطراف خود تجن قرارگرفته‌اند. بخشی از این زمین‌ها به او به ارث رسیده است و بخشی را هم خریداری کرده است. او قبلاً کنار قنات روستا زمین زراعی داشته است، اما چون برای زعفران نیاز به زمین بکر است، اکنون در زمین‌های اطراف روستا به کاشت زعفران مشغول است.

 

کَبلِی حسین برای آبیاری زمین‌های کشاورزی‌اش در سال 2 نوبت آب را می‌خرد و زمین‌ها را با تانکر آبیاری می‌کند. او برای هر نوبت آبیاری مجبور است 10 تانکر آب را با قیمت هر تانکر 150 هزار تومان خریداری کند؛ یعنی هر نوبت 1 میلیون و 500 هزار تومان.

 

 

کَبلِی حسین 10 میش و 1 الاغ دارد. او از الاغ برای کارهای کشاورزی استفاده می‌کند. کَبلِی حسین برای شخم زدن زمین‌هایش علاوه بر الاغ، از تیلِر هم استفاده می‌کند.

 

کَبلِی حسین می‌گوید که از 60 سالگی به بعد کار کردن و کشاورزی، به علت کم‌آبی سخت است و نمی‌توان به‌راحتی انجام داد. او می‌خواهد حدود 10 گوسفند بخرد و  از آن‌ها برای پرواربندی استفاده کند.